Blisko, bliżej, najdalej

Uwielbialiśmy chodzić na wydmy, by patrzeć jak wieje wiatr i trawa się kiwa. Łączyło nas wiele, zbyt wiele, by mogło się udać. Zerwaliśmy, ale utrzymywaliśmy ze sobą kontakt, udając że to kontakt z internetem. Któregoś razu napisała, że wieczorem spotka się ze Staszkiem. Spoko - pomyślałem. Koleś z takim imieniem to kandydat na materiał ubraniowy, nie na faceta. Polecamy bluzy ze staszku z zamszowymi naszywkami. I miałem rację. Co za facet pozwala nazwać pierwsze dziecko imieniem jej byłego?

***

Jeżdżę palcami po brzuchu i gdzieś w okolicach pępka natrafiam na farfocel, więc zaczynam toczyć go po całym ciele, między włosami, wokół sutków, po wybojach żeber. Gdy podnoszę zwałkowaną drobinę do oczu, okazuje się, że to pająk, z korpusem ciasno oplecionym połamanymi nogami, wciąż żywy, wyglądający jak maleńka, rozedrgana, kobieca główka. Mija chwila, nim wstręt zwycięża ciekawość, odprowadzam ją na opuszek kciuka i wystrzeliwuję w najdalszy kąt pokoju. Padam ciężko na poduszkę i zamykam oczy. Po chwili przychodzi do głowy, że lepiej byłoby wsadzić kulkę do nosa i czuć jak się tam wierci. Jakby nie pomogło, wciągnąć głębiej.

***

Ten moment kiedy płaczesz, a przecież nie płaczesz nigdy. I jest ciemność, a ty jesteś tylko glosem. I cała twoja uwaga, cały trud idzie na to, żeby nie było słychać. Znienawidzisz siebie za ten słaby ton, broźe boń. I każde słowo postarza cię o rok. I chyba jesteśmy juz dobre kilka wieków za starzy na to wszystko, co? Zamykasz oczy, zamykam oczy. Oddychasz, oddycham. Na razie wystarczy.