Blisko,nisko

W myślach jest potęga

Częsta gonitwa

Krwista wstęga

Jak bitwa,

Ofiary na każdym kroku

Stworzone z przyjemnych wspomnień

W amoku

Rok po roku

Dodaje bólu, nie uroku

Nie ma wyroku

To wszystko trwa nieustannie

Jak strumień potoku

Starannie wykluczyć to co mdłe

Nauczyć się oddzielać co dobre co złe

Toczyć te grę jak ten kamień u nogi

Lecz już nie na ziemi, podnieść go z podłogi

Chwilą za chwilą wachania

Bliskie myśli życiu rozstania

Wszystkie starania porzucone w błoto

To nie gramofon, orkiestra przygrywa jak złoto

Miał czuć ból

Miał czuć radość

Komentarze (4)

najmniejsza 3 miesiące temu

Kto taki???

najmniejsza 3 miesiące temu

Skąd ta przemoc i agresja???

Janka 3 miesiące temu

Przeczytałam wszystkie Twoje teksty. Brzmią jak spowiedź dziecka albo osoby, która wciąż nosi w sobie to dziecko, dorastającego z ojcem alkoholikiem i nieobecną matką. Teksty przypominają zapiski z dziennika, myśli rzucane „na gorąco”, pełne emocji. Oddają chaos emocjonalny, rozpacz, lęk i niestabilność. Nieuporządkowana forma jest odbiciem nieuporządkowanego życia. To cykl, wszystkie teksty są ze sobą połączone i razem tworzą spójny przekaz. Jednak czytane osobno, wyrywkowo, tracą sens i logikę. Każdy jest jak samotny statek, który odpłynął od portu, dalej istnieje, ale już nie wie, dokąd zmierza. W tekstach wyczuwalne są rymy, czasem nieregularne, czasem wymuszone, przez co chwilami wytrącają z rytmu czytania. Mam wrażenie, że piszesz częściowo „pod rap” i wtedy takie rymy mają swoje miejsce, są wyraziste i mają wybrzmieć. Jednak w czysto poetyckim odbiorze mogą momentami osłabiać przekaz. Warto się zastanowić, co jest ważniejsze, rym czy szczerość i rytm wewnętrzny tekstu.

Szymek 3 miesiące temu

Chyba jest to najdobitniejszy komentarz jaki dostałem, dzięki.

Blisko,nisko

Komentarze (4)

Napisz komentarz