bliżej

kim jesteś

widziałem cię na rogu

kiedy byłem dzieckiem

na twojej twarzy

czas się zatrzymał

taka sama niezmiennie

wywyższona

drabiny są zbyt niskie

nie dosięgają szkła

miasto urosło

nigdy nie miałem odwagi

wymieniamy uśmiechy

w oczach tak wielkich

jak z Modiglianiego

odbijają się odwroty kolorów

rozsypię drobne na chodniku

dwie monety zatrzymają się u twoich stóp

zachowaj je dla moich powiek