Bóg tak chciał

Bóg tak chciał

Jako młody człowiek byłem bardziej związany z instytucją kościoła niż ma to miejsce teraz. Mimo to lubię sobie czasami posłuchać muzyki religijnej. Tak dla wyciszenia. Ostatnio podczas takiego wyciszenia trafiłem na piosenkę której tekst mnie rozwalił. Za taki tekst autor, kimkolwiek jest, powinien dostać jakąś nagrodę. Nie wiem jaką, ale jakąś na koniecznie. Żeby nie być gołosłownym przytoczę kilka fragmentów.

Pierwszy. ,,Rozpięty na ramionach jak sokół na niebie”. Przybili chłopa do krzyża i twierdzą, że wygląda jak sokół na niebie. Nie wiem jak wam, ale mi sokół na niebie kojarzy się raczej z wolnością i niezależnością. Człowiek przybity do krzyża ma tyle samo wolności co żyd za okupacji. ,,Jak sokół na niebie” stąd już tylko krok do ,,widziałam orła cień”. Naprawdę nie wiem jak autor połączył te kropki.

Kolejny wers tego wiekopomnego dzieła. ,,Spójrz cierpienia sokole” ewidentnie Michał Wiśniewski maczał w tym tekście palce. A jak wszyscy wiemy, Wiśniewski w niejednym kałamarzu swoje pióro maczał. Cierpienia sokole – sępie miłości. Podobne. Przypadek? Nie sadzę! Uczepili się tego sokoła jak pchły psa. A przecież jest jeszcze ,,Jaskółka uwięziona” albo ,,Goniąc kormorany”. Lub coś w wersji dla dzieci ,,Przygód kilka wróbla Ćwirka”

I na koniec perełka. Wisienka na torcie tego cuda literatury. ,,Uśmiechnij się przyjaźnie z wysokiego krzyża”. Nosz ku...a! Przyjebali gościa do krzyża a teraz chcą żeby się do nich uśmiechną. I to przyjaźnie. Wyobrażacie to sobie? Wisisz na krzyżu, już prawie ducha wyzionąłeś a ktoś ci mówi ,,Uśmiechnij się przyjaźnie”. Mnie by szlag trafił. W prawdzie nie wisiałem nigdy na krzyżu lecz jestem pewien, że w takiej sytuacji uśmiech to ostatnia rzecz na jaką ma się ochotę.

Na koniec nasuną mi się taki wniosek. Gdyby to ,,dzieło” jakimś niezbadanym wyrokiem Bożej opatrzności było omawiane w szkole na lekcji polskiego to jestem pewien, że wyglądało by to tak. Widzę to oczyma wyobraźni.

Nauczyciel na lekcji języka polskiego omawiając niniejszy utwór, zwraca się do uczniów tymi słowami:

- Co autor miał na myśli? Opisz własnymi słowami.

Tak naprawdę to ...uj wie o co chodziło autorowi. Lecz wtedy do odpowiedzi wyrywa się jakiś pierdolony Jasio. Ten, co we łbie ma tylko jedną szarą komórkę która jakimś cudem, akurat w tym momencie była aktywna. Może miała dyżur? I mówi z powagą:

- Bóg tak chciał!