Bogowie

tyś matką poezji staruszko ze stwardnieniem rozsianym

z twoich ust płynie po brodzie niewymowna rzeka wersów

które kiedyś znałaś na pamięć

choć dziś brodzisz w nich

staruszku z przemoczonym pampersem

tyś rzeźbiarzem poezji którą trzymasz jak karabin

czołgasz się teraz inaczej niż pod ostrzałem

lecz wciąż z czułością

śnisz o Eurydyce

o staruszkowie! bogowie poezji!

unosząc się nad zroszoną ziemią

odpływacie na wózkach

z uśmiechem

kropla za kroplą

kłaniam się wam

kłaniam