### Bory Tucholskie

W Borach Tucholskich jest cisza

I zapach sosnowej żywicy wieczny

Tu lasy są pełne tajemnic

A jeziora lśnią ślicznie jak kryształy

Wśród borów stoi mała wieś Cekcyn

Nad brzegiem Wielkiego Cekcyńskiego

Tu ludzie żyją zgodnie z odwieczną przyrodą

A czas płynie wolniej niż gdzie indziej

W Cekcynie rośnie stary cis

Co wiele lat już widział w swym życiu

Ma gałęzie pokryte bliznami

Lecz wciąż zielone są jego igły

Ten cis to symbol Borów Tucholskich

Bo choć przetrwał wiele nieszczęść

To nie stracił swojej urody

Ani siły do dalszej walki

Kiedyś był małym niepozornym

Co ktoś zasadził zapomniawszy pod lasem

Nie wiedział, co go czeka w przyszłości

Jak długo będzie trwał jego żywot

Rósł sobie powoli, lecz wytrwale

Zdobywając sobie miejsce wśród drzew

Walczył z wichurami i pożarami

Z gradacjami i szkodnikami

Widział ludzi, co przychodzili do lasu

Niektórzy szanowali jego piękno

Inni chcieli go okrutnie skaleczyć lub zabrać

Lecz on nie dał się nigdy złamać ani zgnieść

Widział też zwierzęta, co żyły w borze

Słyszał śpiew ptaków i głośny ryk jeleni

Czuł oddech wilków i szelest wiewiórek

Przyjaźnił się z lisami i zającami

Czasem ktoś zerwał z niego gałązkę

By zrobić sobie ozdobę lub lekarstwo

On nie miał im tego za złe

Bo wiedział, że cis ma moc uzdrawiania

Lecz najbardziej lubił dzieci

Co bawiły się pod jego cieniem

One podziwiały jego wielkość i wiek

I opowiadały mu swoje słodkie marzenia

On słuchał ich cierpliwie i mądrze

I szeptał im dobre rady i życzenia

On czuł się z nimi szczęśliwy i młody

I zapominał o swoich troskach

Tak żył przez wiele pokoleń

Stając się częścią historii i legendy

Był świadkiem zmian i przemian

Lecz sam nie zmienił się ani trochę

W Borach Tucholskich jest cisza

I zapach sosnowej żywicy wieczny

Tu lasy są pełne tajemnic

A jeziora lśnią jak kryształy

A wśród nich stoi stary cis Cekcyński

Co strzeże Borów Tucholskich ducha

On jest jak żywa pamiątka przeszłości

I jak nadzieja na naszą lepszą przyszłość