Boso

Na bose nogi świat zakładam ciepły;

Butów imadła niewolą, i odzież...

Rosnę dziś dziko – zmartwienia uciekły –

O chlebie światła, o miłości wodzie...

I po literach własnego imienia

Idę tak bosy jak biblijny Adam.

Wreszcie u siebie! Nie pragnę już cienia,

Gdy miłość piję i świat jasny zjadam!

Spokój i wolność sprzyjaźnione boso

Nareszcie z sobą! Nic już nie potrzeba!

Pod nogi słońce sypie swoje proso;

Chciałbym tak chodzić, i nie wracać z nieba...

I wiem, że stopy o szkło nie urażę;

Bo nawet węże w rękach i trucizny

Bezpieczne dla mnie. Bo jesteśmy razem.

Ja, z sobą, z Bogiem... Nie straszne już schizmy!

Komentarze (22)

Marek Żak dwa lata temu

Super wiersz w ogóle i szczegółach, choćby konsumpcja miłości i świata, co mi przypomina bogów na Olimpie, jedzących ambrozje i pijących nektar. , Spokój i wolność to trudne połączenie, ale jak jesteś głęboko wierzący, widać, że możliwe. Pozdrawiam.

Marek Żak dwa lata temu

Od mojej też masz 5, bardzo się spodobało:)

Pobóg Welebor dwa lata temu

Dziękuję Marku. Stary text, początkowo miał trochę inną wymowę, zmieniłem na bardziej "egocentryczny", i teraz gra. Pozdrawiam również ?

Pobóg Welebor dwa lata temu

Marek Żak, pozdrowienia dla Twojej ?

Trzy Cztery dwa lata temu

"Rosnę dziś dziko" - cały wiersz jakby opis dnia, w którym rozpiera nas radość, czujemy w sobie siłę, jesteśmy w pełnej zgodzie ze sobą i swoim życiem, z całym światem, który wydaje się przyjazny dla nas takich, jakimi jesteśmy - nadzy i prawdziwi:

Na bose nogi świat zakładam ciepły
(...)
Pod nogi słońce sypie swoje proso.

Są takie dni. I są inne. Ale Ty opisałeś właśnie ten. Napisałeś: "Dziś". "Rosnę dziś dziko".

Takiego dnia, chociaż jednego w życiu, można życzyć każdemu człowiekowi na ziemi:)

Pobóg Welebor dwa lata temu

Dokładnie. Zmieniłem "swojego imienia" na "własnego", chyba lepiej. Nie potrafię chyba pisać o dołkach, albo w dołku. Za każdym wierszem moim stoi autentyczne wzruszenie, czasem tylko językowe, ale jednak. Dzisiaj ten wiersz sprzed roku ma dla mnie sens ponownie.
Pozdrawiam ?

Trzy Cztery dwa lata temu

Pobóg Welebor, super.

MartynaM dwa lata temu

Trzy cztery, rym zapomniałaś pochwalić, a wybitny... ?

Grain dwa lata temu

w buty bez prawideł

Pobóg Welebor dwa lata temu

Prawidła, super słowo.

Poncki dwa lata temu

Kurczę, żeby tak te buty wiecznie ciepłe były, a one na co dzień jakoś takie mokre i chłodne.

Bardzo przyjemny przekaz ?

Pobóg Welebor dwa lata temu

Tak, ostatnio tak. Ale jak słońce przygrzeje tak do 40-tu, to znowu będzie płacz, że za dużo... Niestety nie da się za bardzo chodzić na bosaka w zbyt gorące dni, chodnik parzy.
Dziękuję, pozdrawiam ?

Narrator dwa lata temu

Dobre rymy — dzięki nim można prędko się nauczyć tego wiersza na pamięć. ☺️

Jesteś najbardziej produktywnym pisarzem na tej stronie. ?

Pobóg Welebor dwa lata temu

Większość textów jest stara, ostatnio coś nie piszę, szczerze mówiąc. A rymy, ha ha, mój ulubiony to Adam-zjadam, jest idealny. Dziękuję,
Pozdrawiam ?

rozwiazanie dwa lata temu

Wiersz płynie, na podobieństwo obłoku po błękicie nieba, bardzo pozytywnie. "Rosnę dziś dziko"(5), taki dzień to dzień na medal. Pozdrawiam ?

Pobóg Welebor dwa lata temu

Dziękuję bardzo ?
Pozdrawiam ?

Bożena Joanna dwa lata temu

Dziękuję za chwilę wzruszenia. Pozdrawiam ciepło!

Pobóg Welebor dwa lata temu

O, bardzo mi miło.
Pozdrawiam również ?

Charlotte41 dwa lata temu

Daję 5. Bardzo oryginalny i wzruszający wiersz. Pozdrawiam gorąco!

Pobóg Welebor dwa lata temu

Dziękuję bardzo ?
Pozdrawiam również ?

Dekaos Dondi dwa lata temu

Taki pozytyw bosych stóp. Nie straszne im żadne przeszkody:)
Bardziej człowieczych, gdyż bez butów... człowieczych.
Powtórzenie zamierzone, z uwagi na złożoność istoty ludzkiej.
Tekst pełen przeciwzwątpień↔Pozdrawiam?:)

Pobóg Welebor dwa lata temu

Tak, buty w ogóle zniekształcają stopy... Maraton na olimpiadzie wygrał raz bosy biegacz z Etiopji...
Pozdrawiam ?

Boso

Komentarze (22)

Napisz komentarz