Brzoza

Jest takie samotne drzewo,

gdzieś na końcu języka,

gdzie cierpnie dłoń, drętwieją stopy.

Przysiadasz się do mnie,

zakładasz nogi na moje kolana

i właściwie nic więcej, już nigdy.

Jest takie samotne drzewo,

na końcu każdej z gałęzi, wyrastają litery.

Spadają obok nas, więc bierzesz kilka,

połykasz.

I właściwie nic więcej...