brzytwa

nie szukam nie znajduję

mam ledwie falę

niesie mnie zgodnie ze sobą

rytuały wody plotą nici

z dnia na dzień

przez wszystkie noce i powieki

widzę

błogosławione przekleństwo

światło wbija igły w przestrzeń

kiedy pragnienia opadają na dno

zostaje to co zostaje

nie potrzebuję zrozumienia

to drobne drżenie

ułuda wspólnoty

tyle wystarczy

nie potrafię przestać

sypię sól na świeże sznyty

gdzieś ktoś albo zupełnie nikt

taka karma