Burza

Przetaczała się

najpierw grzmiało daleko

potem coraz bliżej

hulał ogień z czernią

robiło się straszliwie.

Pierwsze krople skradają się cicho

jak zwiadowcy

uderzają dźwięcznie i miękko

później tężeją w strugę wody.

Deszcz kłusuje po dachach

przechodzi w galop w nawałnicę

gęste zastępy nacierają na siebie

chłostają biczami domy i bruki

smagają dachówki

okiennice

mury.

Nie chce się oddalić

pioruny uderzają jeden za drugim

czerwono-sine rozbłyski

wdzierają się do środka

krzyczą meble upiory.

Nie bój się grzmotów

zabijają błyskawice.

Moja babcia

wykręcała korki w sieni

zapalała gromnice w oknie

odmawiała pacierze.