Butelka

Butelki używam codziennie

Do różnych czynności

Lubię przechylać, by zatopić smutki w morzu łez

Czy też walczyć z korkiem, by napić się kolorowego napoju

Ale nie o tym tu mowa

Mowa o mojej butelce

Która kryje się wewnątrz

Przed wiekami podobno butelka była przygotowana

I ponad ćwierć wieku temu się pokazała światu

Różne osoby coś do niej wlewały

I czułem się pełny, gdy byłem młody

Lecz brakowało czegoś

Czerwonego i pulsującego

Bijącego i czasami kołaczącego

I to wszystko wybuchło jak wulkan

Butelka nie wytrzymała

Nie miała odpowiedniego paliwa

Już żyję na oparach

Nie wiem czym to zalać

Chyba tylko alkohol tu pomoże

Na pytanie: z którego?

Odpowiem: z jedynki

Bo na tyle oceniam moje siły.

A teraz, gdy pustka wypełnia mnie całego,

Wiem, że butelka moja już nie pomieści więcej.

Lecz może kiedyś, w innym czasie,

Wleję do niej to, czego pragnę –

Miłość, bliskość i nadzieję.