Był doskonały - Akwadar

Oszczerca - piękny anioł i istota o odrażającym obliczu, arcydzieło niebiańskiego artysty.

Byt, który budzi przerażenie i ekscytację niepoznaną prawdą, twór który stracił więź z Bogiem.

Torturami czarownic i stosami – przez kolaudację grzechu odreagowywano jego imię, tym samym osiągnięto skrajność i granicę człowieczeństwa. Mroczna strona zmuszona do wyrzekania się cielesności złączona złym uczynkiem pożądliwości, przyniosła postęp humanizacyjny i wzrost świadomości archetypu cienia utożsamianego z Oskarżycielem.

Wszystko to, co uważane za mrok, stało się katalizatorem dla ciemnego oblicza boskiej miłości. Omamiony superbią, skażony invidią zatrzymał się na sobie samym i stał nocnym grabarzem, ważnym elementem planu bożego. Strącony, daleko padł od Twórcy piękna jego własnej natury. Na samym dnie niczym kolekcjoner kości upadłych zrodził się Przeciwnik, ten, który „musiał być”, gdyż jego brak groził upadkiem wiary.

Siłą bożego zniszczenia i odnowienia stał się, czy tego chciał czy nie, Oszczerca.

„...Więc kimże w końcu jesteś?

- Jam częścią tej siły,

która wiecznie zła pragnąc, wiecznie czyni dobro.” *

Złóż pokłon, a wszystko stanie się twoje – prawda czy fałsz?

*J.W. Goethe