Było...

Chciałabym... - ale nie mogę.

Odbudować, skleić, cofnąć czas... -nie mogę.

Pragnęłam, kochałam, uwielbiałam... - już nie pragnę, nie kocham, nie wielbię.

Dlaczego? To pytanie jest jak ogromne supły sznurów. Trudne do rozwiązania.

Chciałam, żebyś był już na zawsze... - nie jesteś.

Pragnęłam kochać, nie opuszczać do końca... - opuściłam.

Nie chciałam, płakałam... - jednak to zrobiłam.

Co dzień myślę, że będzie jak dawniej... - jestem naiwna.

A czy ty, też cofnął byś czas? Postanowiłbyś pokochać? Czy może jednak liczy się dla ciebie sława, znajomi albo zabawa uczuciami?

Zaufałam ci... - byłam głupia.

A teraz? Teraz przeszło, już nic nie czuję. Tak jest zawsze, najpierw rozpacz, a później wyjrzenie poza kolory szarości. Bo...czy nie warto biec do celu, pomimo przeciwności losu? Może ten raj czeka właśnie tam...