Całopalenie

Nim moją szyję oplecie sznur

zaciągnę się chłodnym powietrzem

a potem niczym szmaciany wór

w ciemność co pustkę w proch zetrze

Rozstąpi się ziemi podłoga

pulsując gardzielą czarną

robaki me ciało przygarną

zmartwieje serca pożoga

Nim moją szyję zaciśnie sznur

przywołam jej oczu spojrzenie

a potem niczym spękany mur

w mrok co ukoi cierpienie

Zasunie się ziemi podłoga

ja wtulę się w gardziel czarną

robaki me ciało przygarną

i cisza po mnie złowroga...

zostanie