chwila

otacza ciało mrok ziemię

płonie płomień

życiodajny deszcz spływa po skroni

pieści zmysły

karmię się nią

stawia czoła depresja

burza nadciąga

piękna kropla szczerych łez

panna młoda przed ołtarzem

pragniesz unieść w błękit nieba

palcem dotykać piankowych chmur

spójrz Kety

zabiorę cię

przeżyć z tobą choć jeden dzień