Ciągle obok

Przebieg nieplanowany, przybrały sprawy

Wciąż nie dla siebie, jesteśmy w oddali

Zawsze jest coś co stanie między nami

By pokonać to, chyba sił nam nie starczy

Nigdy nie dowiemy się, jak być mogło

Nie spełni się sen, na zawsze osobno

Przeszłością naznaczeni, jesteśmy ostrożni

Lepiej czuć się bezpiecznie niż obrać nowe tory

Zamknięci w światach, wtłoczeni w bieg wydarzeń

I tylko czasem, zdajemy sobie sprawę

Że coś, ucieka bezpowrotnie

Nie spełnia się to czego każdy z nas pragnie

Pojawia się ktoś inny z zwiększą determinacją

Dam pobyć mu przy mnie, odkryję swoje karty

Choć wiem, że co robię, nie do końca uczciwe

Brnę w to bo mogę, jestem niecierpliwy

To ciągłe czekanie, zabija mnie powoli

Nie mam sił na walkę, nie jestem wszechmocny

Choć to co wartościowe, przychodzi z czasem

Ile razy mam się podnieść, przygniatany głazem

Wolę więc wybrać, ścieżkę prostszą

Umysł wyprać, z myśli o Tobie

Świadomość mnie dręczy, uciekającego czasu

Nie będę żył wiecznie, chcę być na swój sposób

Porzucić patetyczne myślenie o szczęściu

Dla bardziej przyziemnej sfery stworzyć przestrzeń

Co z tego wyjdzie, sam tego nie wiem

Nim skończę w Styksie, chciałbym się dowiedzieć

Dość więc podchodów i ciągłych uników

Znalazłem powód, niech mnie przenika

Ruszam w nieznanie, niech świat mnie prowadzi

Nie mówię amen, co ma niech się wydarzy