...

...

Średnia ocena: 4.6  Głosów: 9

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (8)

  • Szpilka 15.09.2021
    Mięciutki tytuł i tak pięknie o dzieciństwie, puenta mocno zastanawia ??
  • laura123 15.09.2021
    Zmroziły mnie pierwsze wersy... straszny wiersz w swojej wymowie. Trzeba naprawdę umieć pisać, żeby potrafić tak wyrazić ból. Jestem jednocześnie wstrząśnięta treścią i pod wrażeniem wykonania. 6
  • pansowa 15.09.2021
    Daje po kablach.
  • Grain 15.09.2021
    no puenta zastanawia
  • Garść 15.09.2021
    Jak najdłużej pozostać w górnej części klepsydry? Nawet kiedy kurczowo przylegamy do ścianek, wszystko co z nami związane przelatuje lejkowatym ujściem w dół.
    I druga kwestia. Wypada cieszyć się życiem, kiedy w tym samym czasie, nie byle kto, lecz bohaterowie umierają?
    Można, a nawet trzeba. Każdy ma jedno przemijające życie, mówi matka bohaterka. Odejdę, lecz moje serce, synku, będzie ciebie kołysać.
    Pamiętajmy, że klepsydrę można odwrócić.

    Tyle emocji w Twoich refleksjach. Cenna umiejętność, bdb wiersz.
    Piątka!
    Pozdrawiam.
  • Nuria 15.09.2021
    Garść napisał: 'Każdy ma jedno przemijające życie, mówi matka bohaterka. Odejdę, lecz moje serce, synku, będzie ciebie kołysać."
    Tak mają wszystkie matki, obojętnie, czy synek ma cztery lata czy czterdzieści, zawsze, z każdym uderzeniem serca jest w nim DZIECKO.
    A bohaterowie dzieciństwa i młodych lat przemijają, począwszy od kota w butach skończywszy ona dzielnym Indianinie, a matka jest taką bohaterką "na zawsze", na wciąż.

    Piękne są WASZE komentarze, za które bardzo dziękuję:)
  • Dekaos Dondi 16.09.2021
    Nurio↔Jestem na tak całościowo, lecz najbardziej pierwsza strofa.
    Przychodzi czas, że nie ma komu odwrócić klepsydry↔Pozdrawiam:)↔%
  • Nuria 16.09.2021
    Dekaos Dondi, dziękuje za czytanie i słowo :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania