Cisza i Złote Refleksy

Usiadła nad brzegiem morza, wsłuchana w szum fal,Otulając się nutką poezji, w zapomnieniu trwając,Patrząc, jak słońce zstępuje ku horyzontowi,Na tle błękitu nieba, malując złote refleksy na wodzie.

Wiatr delikatnie muskał jej włosy, szepcząc historie,O dawnych czasach i marzeniach, które nosiła w sercu,Każda fala niosła ze sobą pieśń dawnych lat,A ona, zanurzała się w magicznej ciszy, odnajdując spokój.

wiersz pisany również jako Izabelina