Cmentarne spotkanie

- Daleko jeszcze?

- Teraz w prawo. Wytrzymaj, zaraz będziemy na miejscu.

W ciemności przemieszczała się dwójka młodych ludzi. Poza delikatnym blaskiem księżyca przebijającym się przez nagie gałęzie drzew i warstwę szarych chmur ich jedyne oświetlenie stanowiły świeże znicze. Mówili cicho, chociaż i tak nie miał ich kto podsłuchać. Ostatni ludzie opuścili to miejsce kilka godzin temu. Wszyscy oni uważaliby za co najmniej dziwne zachowywać się na cmentarzu tak frywolnie, a tym bardziej przychodzić tu na randki, ale parze to nie przeszkadzało. Właśnie dlatego wybrali porę o której nawet stary dozorca już spał.

- To tutaj? - zapytała dziewczyna widząc, że chłopak się zatrzymuje.

- Tak. - pokazał jej czarny, przybrudzony nagrobek - Tutaj leżę. - dodał z nieskrywaną dumą. Dziewczyna przekrzywiła głowę, sprawiając, że jej włosy zsunęły się z pleców i opadły brązowymi falami na blade ramię. Zrobiła zastanowioną minę i po chwili odpowiedziała.

- Mój jest ładniejszy.

- Bo jesteś młodsza! - oburzył się jej rozmówca. Cmentarz rozbrzmiał stłumionymi chichotami. Niewidziana przez nikogo para usiadła na czarnej płycie nagrobnej. Dziewczyna przesunęła uwierający ją w plecy, zardzewiały krzyż i wyjęła z kieszeni pogniecioną torebkę z kanapkami. Chłopak sięgnął do nagrobka obok i zabrał z niego czerwony znicz. Jego orzechowe oczy zamigotały w słabym świetle. Przesunął palcem po kurzu pokrywającym nagrobek, tworząc kreskę wygiętą w kształt uśmiechu. Jego towarzyszka patyczkiem dorysowała oczy. Gdy pokryli rysunkami cały dostępny kurz, poukładali w bukiety wszystkie plastikowe kwiaty i opróżnili do czysta paczkę z kanapkami, zaczęło świtać.Ostatni pocałunek zniknął w promieniach słońca razem z nimi. Aż do następnej nocy.