Co nam dała walka

powiedziałam wiele razy

że już nie daję rady

chowałam się za drzewami

leśne władze

nie dawały tlenu

przemierzały ulice

zaślepieni

własną zielenią

liczyły się potężne korzenie

wygrywały najsilniejsze

nie wiedziałam

jak rozmawiać

bez ucieczki wzrokiem

nauczyłam się

stąpać kamiennym krokiem

układałam puzzle

w których żaden element

nie pasuje

były zwariowane i dziwne

czasem szczypały

jak zdarte kolano

ktoś zasadził

ziarenko

by zakwitło

stworzyło nową rzeczywistość

ktoś zasadził

uczucie

takie

które mówi prawdę

otwiera furtkę

temu

co nieznane

wzbija w powietrze

szepcze

– to wolność

od żelaznych kajdanek