Co (prawdopodobnie) następuje po śmierci?

A więc stało się najgorsze; ponury żniwiarz zapukał do twoich drzwi i świecąc ci latarnią przed nosem, ciągnie cię do grobu. W pierwszej chwili czujesz błogi spokój ducha i wypełniającą umysł pustkę , innymi słowy godzisz się na to, co ma zaraz nadejść. Potem, to znaczy w stanie przedśmiertnym, czujesz jak całe życie przebiega ci przed oczami niczym kolaż z setek tysięcy zdjęć. Na tych wyimaginowanych fotografiach zauważasz smutek, cierpienie, płacz a także radość, miłość oraz szereg innych uczuć. Powoli wszystko staje się ci obojętne, bowiem twe powieki opadają bardzo szybko, zupełnie jakby były zamienione w ołów, a czucie w całym ciele zaczyna słabnąć wraz ze spadkiem rytmu bijącego serca. Koniec jest blisko. W końcu oczy są całkowicie zamknięte i widzisz ciemność, tę samą enigmatyczną ciemność, którą widzisz na krótko przed zaśnięciem, z tym wyjątkiem, że z tej się już nigdy nie przebudzisz, będziesz tak spać i spać, aż wszystko to zostanie zapomniane, wymazane. Po ciemności nastanie nicość, zupełnie jak przed narodzinami. Oznacza to, że twoja dusza w końcu rozłączyła się z ciałem i stała się jednym z tych niewidzialnych elementów naszego świata. Jednak nie powinniśmy się obawiać śmierci...Dlaczego? Ponieważ póki żyjemy nigdy jej nie spotkamy, tak samo jak i śmierć nie spotka nigdy żyjącego. Co prawda ten tok myślenia może być irracjonalny ze względu na tzw. "Zetknięcia się ze śmiercią", jednak czy w naszym wszechświecie wszystko musi mieć sens? Koniec końców nadejdzie nasz czas i nie możemy temu nic zaradzić, możemy natomiast czerpać radość z pozostałych lat, których nam dano po pęczki.