Corpus Meum

Postawmy krzyż, trybunał, patenę

a obok kielich, welon i świece

pójdźmy, we wsi już mgły gęste

ktoś wchodzi, choć drzwi zamknięte

człowiek jak żywy, lecz zjawa

ciemna sutanna i skóra blada

uklęka, święte teksty odprawia

a anioły służą u stopni ołtarza

coś czyta, ruszając swe usta

bez tchnienia, to kazanie trupa

sów śpiew, co ława to pusta

i mówi, lecz nikt nie słucha

"Credo in..." - głos zjawie się trzęsie

Nie może, choć chce powiedzieć

"...unum Patrem omnipotentem"

"Wysłuchaj, bo wierzę wreszcie”

„hoc est enim corpus meum”

sam Bóg, zrodzony przy świecach a w cieniu

podnosi, jak krzyż na wzniesieniu

„ite, missa est” - koniec już