Cyrk z Ludzi
Panie i panowie to największy cyrk świata!
Ludzie, społeczeństwo - to mnie przygniata
Człowiek człowiekowi nie poda już dłoni
XXI wiek - umrzesz sam, w agonii
Oto jest człowiek - dumna kreatura
Wychodzi na scenę, ta marna kurwa
Wypina pierś, na niej blizny fałszerstwa
Usta już kierują w nas wszystkich oszczerstwa!
Popatrzcie państwo, jak świat on podpala
Niszczy
rujnuje
Na krzywdę pozwala
Oto jest cyrk, ludzi przedstawienie
Wojny, tortury, tylko na naszej scenie!
Płacz żałoby oraz krzyk cierpienia
Oto jest to! "Cyrk Ziemia".
Oto są oni, to ich całe społeczeństwo
Niech umrą z głodu, niech spłonie ich królestwo
Skończmy przedstawienie
Niech ktoś ich zarżnie
Niechaj zdechną wszyscy.
Komentarze (8)
Wiersz mi się podoba, szczególnie zestawienie słów 'dumna kreatura' - dla mnie kreatura ma pejoratywne brzmienie dzięki temu wyrazy zostawiają cyniczny, gorzkawy posmak
Bardzo mi się ten wiersz spodobał. Było postrzeganie świata jako teatru, więc czemu by nie naciągnąć tego pod cyrk? Ciekawe przedstawienie takich kreatur niby w ludzkiej skórze, a jednak bez jakiejkolwiek empatii czy poszanowania. Lubię takie motywy, naprawdę dobrze wyszło - brutalnie jak zawsze, ale naprawdę dobrze. Zostawiam 5 :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania