Czarne Róże

Kroplami poranku czarne róże zroszone

Czemu akurat czarne?

A czemu właśnie one są odrzucone?

Z czarną magią powiązane?

Kolor narzucony bo mrokiem przesiąknięte?

Może przez swoją rzadkość są tak wspaniałe?

Niczym słowa mają swoje znaczenie

Prosty przekaz

Pora na złego zakończenie

A spojrzeć z nadzieją w nowego promienie

Bólu nie odrzucisz

Pomimo że często się z nim kłócisz

Nic nie pomoże gdy nawet się odwrócisz

Podnieś się z kolan dla tego bo chcesz a nie bo musisz

Nawet gdy wspomnienia do kosza wyrzucisz

To zapewne z czasem i tak do nich powrócisz

To jest historia Twego istnienia

Wspaniałe chwile i te prowadzące do zatracenia

Każdy z nas inaczej je odbiera

Ale żaden z nas nie wie ile razy jeszcze będziemy zaczynać od zera

Gdy popełniamy błędy

Przez życiowe zakręty

Bądz przez pseudo przyjaciół zachęty

Mimo wszystko w sercu odzywają się sentymenty

Powracamy do przeszłości chociaż często w tamtych czasach tak naprawdę radość nie gości

Przemawiam więc do nieskończoności

W bólu ale pełen wyrozumiałości

Mimo że w sercu było tyle złości

Uczę się każdego dnia serdeczności

Nie dla poklasku ani dla miłości

Poprostu by zaznaczyć swe miejsce w rzeczywistości

Która niczym wrzut na murach

Blaknie jak tę krwiak pod okiem po awanturach

Każdy z nas jest zamknięty we własnych torturach

Dla Ciebie to apokalipsa dla innego bzdura

Ale to zawsze będzie Twoja góra

I od Ciebie zależy

Czy zdobyć ten szczyt się Tobie uda

Nadchodzi nowe

Pora oczyścić głowe

Rozplątać myśli

Tak mocno zapętlone

Czasem to wygląda jakby ktoś w mej głowie mieszał kluski z betonem

Więc niestety myśli przez słowa nie do końca zostały doścignione

Ale z każdym dniem będą doskonalone

Dopuki tematy nie zostaną popalone

Wilczy duch dla przeszłości czarne róże składa w ofierze

Wątpisz że mi się to uda?

Trudno

Akurat ja w to wierzę

I nadal będę wewnątrz jak to dzikie zwierzę

Lecz gdy znajdę na ból lek

To chętni Ci go powierze