Czas...

Czas jak oddech cichy i nie spokojny

W jego ciszy słychać szum jakby kropka po kropce przyszłości wracała.

Co raz bardziej maluje mnie ból

powrotu do tego czego nie chce czuję straszny szum oplatający mnie

Boje się go.

Słyszę krzyk , lecz on tonie w ciszy

po twarzy płyną słone strumienie łez

Oplatają mnie,jak ciężar którego doznaje

I słyszę jak on wraca.