Czas

Czasie ulotny, co w szale mkniesz jak wiatr przez pustynie,

Ukrywasz się w mroku, a ja w życia błądzę rutynie.

Daj mi odetchnąć, bo zapomniałem, jak smakuje Twój spokój,

Ranisz moje serce, więc proszę życia mi nie blokuj.

Teraz Cię widzę, choć brak mi srebrników w dłoni,

Lecz nie bój się wrócę, gdy mnie życie w Twoje sidła pogoni.