Czas 👤

Płynie cicho

jak chce.

Drąży duszę,

ciało toczy.

Brzemieniem

grzbiet do ziemi

przygina.

Zdazasz drogą

przeznaczenia,

ułudy nadzieją

się podpierając.

Jak umęczony

pielgrzym szukasz

ukojenia w cieniu

przydrożnego drzewa.

Na próżno,

miejsca nie ma

Udając obojętność,

odwracają oczy,

trwogę mając.

Zapatrzeni w siebie,

ubodzy duchem,podążają

niczym osaczone stado,

tratując wszystko, co

jeszcze z ludzkiej

przyzwoitości

pozostało.