czas APOKALIPSY

szczęście omija moje skromne progi

i nie wchodzi do duszy mej

ja już naprawdę więcej nie mogę

szukać dalej dziewczyny swej.

więc zamykam się w sobie jak głaz

co nie ma serca duszy i ciała

bo nadszedł już apokalipsy czas

a moja dusza przez samotność skamieniała

ciało nie warte jest nic bez ducha

co niesie pokrzepienie dla serca chorego

więc w ramiona mnie porwie kostucha...

i nikt się nie spyta....dlaczego?

stop szczęściu ktoś powiedział mi

lecz ja chcę złamać ten zakaz

w oczach już dawno wyschły łzy

bo nie mogę już dłużej więcej czekać....

08.09.1987r