Czerń

Widzę czerń na twarzach ludzi

Ich czarny wzrok, który strach budzi

Ich czarny słuch, który jest głuchy

Ich czarne lustra co je daltonizm kruszy

Czerń źrenic przesiąka mnie do szpiku kości

Serce tańczy z czernią, a w tle gra marsz żałobny

Z tym że to serce prowadzi i zna lepiej kroki

Czerń jak ruchome piaski uziemia ręce i nogi

Czarną mowę mamy opanowaną od maleńkości

Bo lubimy ją w naszych gardłach gościć

Jak wampir pod czarną peleryną, wysysamy czyjeś szczęście dla swej złej radości.

Czerń
Autor: Szczupak
Czytano 306 razy
Data dodania: 30.08.2018

Średnia ocena: 4.6  Głosów: 7

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (5)

  • betti 30.08.2018
    A ja widzę bardzo źle napisany tekst, bo wierszem tego nazwać nie mogę.
  • Zaciekawiony 01.09.2018
    "Ich czarne lustra co je daltonizm kruszy" - niby jak? nieumiejętność widzenia barw ma jakoś przeszkadzać czerni? Tekst nieprzemyślany, użyte porównania czasem sprzeczne, czasem niezamierzenie zabawne (widzę... głuchy słuch). I na dodatek naginanie formy wiersza byle istniało coś udającego rym.
  • Szczupak 03.09.2018
    Nieumiejętność widzenia barw, powoduje, że nie widać czerni, czyli zła. Kruszy to metafora po prostu, że ich niszczy.
  • pocztapolska 17.10.2018
    ale... daltonizm nie wyklucza czarnej barwy...
  • sensol 08.09.2018
    o kurde.masakra. gniot

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania