Czerwone kreski odeszły w dal

kury zamknęłaś

dałaś psom jeść

w każdej kobiecie

widzę twoje odbicie mamo

nie boję się

szanuję ufam

już nie malują

twoimi palcami

czerwonych kresek

na mojej twarzy

wszystko jest barwne

i jednocześnie delikatne

jak usta

muśnięte błyszczykiem

tłumaczyłaś że nie chcesz

być przezroczysta

wczoraj padało

wyjechałyśmy na koncert

zapewniłaś

w samochodzie nie zmokniemy

Komentarze (9)

Grafomanka 2 miesiące temu

Wyrzucaj Agnes ból i wszystko związane z pamięcią, uwolnisz się i pójdziesz dalej...

Agnes07 2 miesiące temu

Ktoś powiedział chyba tak, że traumatyczne dzieciństwa są niczym obozy koncentracyjne.
Czy da się te historie zapomnieć czy przestanie boleć? Z czasem coraz mniej boli. Ale ból smutek czy pamięć są w nas wpisane. Dzis teraz myślę że kieruje mną potrzeba akceptacji. Probuje siebie zrozumieć i zaakceptować z bólem czy bez. Bez akceptacji nie ma akceptacji świata innych. A ludzie różni są przecież. Dziekuje za komentarz Grafomanko :) PS Nie myślisz moze o zmianie nicku? Bo chyba nie jesteś grafomanka:)

Grafomanka 2 miesiące temu

Agnes07, to tylko nick... xD

Agnes07 2 miesiące temu

Grafomanka :)

o nim pseud 2 miesiące temu

Podobają mi się te "mniej dosłowne fragmenty". Ten najbardziej --

"wczoraj padało

wyjechałyśmy na koncert

zapewniłaś

w samochodzie nie zmokniemy"

Tak właśnie dla mnie wygląda "prawdziwa poezja", ona znajduje się w prostocie, w rzeczach drobnych, niby małowartościowych słowach niewyniosłych, takich, które nie mają naklejki czy metki z napisem "super słowo poetyckie" Oczywiście, tak jak napisałem wyżej, to jest moje zdanie na temat poezji.

Agnes07 2 miesiące temu

Ten fragment też bardzo mi się podoba. :)
Dziękuje bardzo za słowa.

darjim 2 miesiące temu

Mnie także bardzo się twój wiersz podoba.

Agnes07 2 miesiące temu

No to bardzo mnie to cieszy :) Dziękuję

darjim 2 miesiące temu

Agnes07 Cała przyjemność po mojej stronie.

Czerwone kreski odeszły w dal

Komentarze (9)

Napisz komentarz