Czerwone ręce

Światło księżyca zdradliwe jak śnieżyca.

Cieniem sie stajesz, siebie poznajesz.

Gwiazd widzisz wiele, niby jest wesele.

lecz w świetle księżyca nie rośnie przenica.

Światło słoneczne też nie jest bezpieczne.

Dom jest suchy, na Ziemi brakuje skruchy.

A wtedy widze duchy, widze cienia podpuchy.

Mogę wyjść na stepy, lecz od światła nadal jestem ślepy.

W moim sercu susza, cierpi moja dusza.

Bo słońce może palić, potrafi twój wzrok omamić.

Są gwiazdy które chce zgasić.