Człowiek na wzgórzu

25.03.13 - 9:47 Czytano: [1654]

Dział: Kworum poetów

Człowiek na wzgórzu (Z.J.Prusiński)

CZŁOWIEK NA WZGÓRZU

Ewie Prusińskiej

Wygodnie się położyć

wysoko

rozmyślać o czasie

sklejać to co miłe

nie tylko ołtarze

zaprzyjaźnić się z orłami.

Wygodnie jest na mchu

w zapachu jodeł

pisać wiersz

do dziewczyny z południa

kupić jej pierścionek

albo zaprosić do teatru.

Ucieka życie jak pory roku

jednak one wracają

a my wciąż

oglądamy się za siebie

że każdy coś zostawił -

dzieciństwo i młodość...

Człowiek na wzgórzu

chwilowo jest ważny.

Zygmunt Jan Prusiński

21.3.2013 - Ustka

Czwartek 5:17

Wiersz z książki "Róże i rzeki"...

____________________________________________

Dodaj komentarz

australijka - 02.05.13 14:21

Wiersz pełen zadumy nad przemijaniem, warto w takich momentach wspiąć się na wzgórze, stamtąd lepiej widać - całą przeszłość... I zachować w sercu te najpiękniejsze chwile. Nie zawsze warto oddawać całego siebie innym. Zatem zachwycaj się zapachem jodeł i pisz, szczególnie dla Ewy. Bo w życiu warte są wybory dla kogo i komu chcemy pozostawić swoje wiersze.

Jan Orawicz - 26.03.13 19:38

Drogi poeto Zygmuncie, dobrze się stanie jak Pan zejdzie z pagórka na doły, bo tam Ojczyzna w potrzebie! Także woła o pomoc POETÓW! Piszę poetów dużymi literami,a to znaczy,że tak podkreślam ICH wielkość. W tym szeregu zawsze widzę Pana Panie POETO... Serdecznie pozdrawiam (JO)