Człowiek przed lustrem

Zygmunt Jan Prusiński

CZŁOWIEK PRZED LUSTREM

Niby jest inny

bo minął dzień - tydzień - miesiąc

i lata które zatrzymać nie można.

Ale kiedy stoi człowiek przed lustrem

zamieszcza w nim swoje życie -

jak był dzieckiem - podlotkiem

i tym kim teraz jest.

Pamięta rzeczy nawet drobne

jak przechodził przez płot

żeby skraść owoce w sadzie

a może i to że dzierżąc garnek z wodą

oblewał ludzi przechodzących

pod oknami piętrowego budynku.

Pamięta młodzieńczą miłość

która z nazwy została -

niewinne zaloty i skradania pocałunków.

Pamięta cygańskie tabory

wozy kolorowe -

cygańską muzykę i tańce.

Dzisiaj jest dorosły

wybrał wzór człowieka spokojnego -

że jest przez kobietę kochany

która przed lustrem myśli o nim.