Człowiek przyszłości

pewien rzeźbiarz

wziął kłodę mojego drzewa

zaczął mnie formować

z początku nie bolało ostrze dłuta

miłe było poklepywanie

nie wiedziałem kim będę.

najwięcej kłopotu czyniłem

z uchwyceniem wyrazu twarzy

na siłę wciskał manipulował

żywcem wyjęta z grupy Laokoona.

Z kręgosłupem też miał problem

zmieniał kształty znaczenia

w końcu uformował tak

nie mogę kłaniać się

i klękać...

Wreszcie skończył

postawił na półce

obok innych szpargałów

goście podziwiali moją rzeźbę

kiwali głowami

uśmiechali się w rękaw.

Któregoś dnia przyszła dziewczyna

piękniejsza od wszystkich

wschodów i zachodów słońca

nawet od dziewczyny o perłowych włosach.

Wzięła moją twarz w dłonie

jak cierpki owoc świata: Co mistrzu wielebny stworzyłeś?

jak mam pokazać się na światowych wystawach

i w galeriach

z kimś takim.

- Ależ moja droga

on tak bardzo wiercił się i mędrkował.

-Trzeba było zakręcić go w imadło!

- Stanowczo stwierdziła!

Odstawiła mnie na dolna półkę

tanecznym krokiem odeszła.

Wszystko ma szerszy plan

czułostkowości.