Czy to takie dziwne?

Czy to takie dziwne, że boje się ludzkich spojrzeń?

Tak wiem myślisz, że jestem głupia skoro sama sobie nie umie, w oczy spojrzeć

Bo każdy dzień utwierdza mnie w przekonaniu,

Że ty i ja zgrzeszyliśmy już przy pierwszym spotkaniu.

Kłamiąc, że sercom naszych kochanków

Przyda się cios, bo to sprawi,

Iż będą w nas jeszcze bardziej zakochani.

I udało się nam!

Dziś jesteśmy, tu przed bramami ziemskiego raju

Wznosząc, toast tak gorzki, jak każdy nasz osobny dzień.

A kiedy już uwierzyłam, że udało mi się o tobie zapomnieć

Pojawiłeś się tu i wróciła lawina pięknych wspomnień.

I tylko nie patrz na mnie takim wzrokiem!

Bo me serce otacza się jeszcze większym mrokiem,

Ale ja i ty pomimo naszej miłości

Nie możemy na dłużej w swych sercach zagościć.

Dlatego dziś ja wrócę do niego, a ty do niej

I włożymy te złote kajdany na palce,

Bo ani ty, ani ja

Nie wiemy, co w nas wstąpiło?

Nie czekaj, chyba już wiem

Uwierzyliśmy, że będzie tak jak w bajce

I ty złapiesz mnie za rękę

I w nieznane poprowadzisz.

Ale życie to nie bajka

Ani film puszczany w kinie.

Tu nigdy nikt nie pstryknie palcem

I zima nie minie.