Czym jest blues?

Blues rozgłasza aprobatę, lub krytykę, przygody, lub przeżycia z własnego punktu widzenia, motywującego do naśladownictwa po ukazaniu drugiego dna, skoro dotyczy słuchaczy. To, co spotyka wykonawcę, to spotyka słuchaczy. Blues wywołuje reakcje. Ma wpływ bajkoterapeutyczny. Blues wywołuje dzikość i doprowadza do szaleństwa. Klasyczny blues opiera się na: metrum, 13/16, powtórzeniach przedłużeniach, glisando, Call and response. Można dodać polirytmię, czy backmasking. Refren wbija w głowę, sedno piosenki. Można zastosować bodźce podprogowe. Robi się 3-strofowe zwrotki, ewentualnie refreny. Re, do, fa, mi, la, sol, si, (la do la re) uruchamiają 8 czakr. Jest skala bluesowa. Blues jest o tym, co musi usłyszeć świat. Blues ma 12 podstawowych taktów. Są to 3 odmiany 4 taktów z pięcioma dźwiękami stałymi i trzema zmiennymi. Blues wyraża: dźwiekonaśladownictwo, nucenie i przyśpiewki. Blues może wyrażać mruczenie. Podkład sugeruje uczestnictwo w piosence. Blues opiera się na ironii. Przekaz jest zazwyczaj generalizowany. Słowa i treść nie mogą być skomplikowane. Tekst wiedzie do wniosków. Blues jest motywacją, a nie prowokacją. Blues proponuje światopogląd. Rytm zawiera 80 uderzeń na minutę i równowartości. Blues ma aktualne odniesienie i zastosowanie dla piszącego. Jest pisany takim językiem, jakim posługuje się twórca. Wykonawca nic nie udaje i jest autentyczny. Nie przesadza, tylko odzwierciedla swój styl życia.