Dada!

Dada!

Mokra sukienka nocna rzeczywistość

W połyskujących kroplach tańczyć zaczyna

Bezbłędny chaos, trwający przez lata

Dziwaczność badać, nie bojąc się ginąć.

Noc zaskakuje, jak surrealistyczny sen

Suknia mocno przesiąknięta deszczem

Bez barw, wzoru, jedyna w swoim rodzaju

Dada dźwięczy, białym rekinem.

Pliszki próżności, vongoły fantazji

W świecie bez sensu kręcimy się wokół

Suknia śpiewa, wyrywając z ciszy

Obłędne dzwonki, kiedy koniec jest początkiem.

Dada!

Zdezorientowane myśli, jak w złotej klatce

Surowa struktura natchnienia się topi

Światło lampy pobłyskuje na wilgotnej tkaninie

Mokra sukienka, dusza w pełni rozwarta.

Mroczne opowieści z włosów od słonecznych promieni

Zamydlił ktoś przeznaczenie, wrzucając je na zimną podłogę

Dada zaciska swoje kolory na stojącej prawdzie

Suknia głęboka, dadaistyczny nawrót.

Bezcelowość jest kluczem do pełni bafflementu

I deszczowy materiał staje się naszym kierunkiem

Ta sukienka nocna odrzuca wciąż zgubione wzorce

Dadaistyczne morze, w którym toniemy szczęśliwie.

Dada!