Dakasteg.

Spacer w deszczu, spod rynny.

Z tym, że rynna odpadła od ściany

i leży poziomo przy drodze,

a ty w kieszeniach masz pełno kapsli.

Ona - kamień - serce z waty.

Podłoga to lawa, a przestrzeń ogranicza się,

nawarstwia łatwopalnie.

Puszczasz kapsel jak za dzieciaka,

na telafli wygląda jak lotniskowiec,

ma cztery maszty, a załoga składa się przez burtę

i oddaje wszystko, co potajemne.

Nie ma już sekretów, nie ma niedomówień,

więc podłoga to lawa, a ściany są z kredy,

kruche i niepalne.

Rynna odpada od nich i leży poziomo, obok.

Przewraca się na nas, kiedy spacerujemy w deszczu

i rozglądamy się za zadaszeniem,

najlepiej z kamienia.