Daleki świt

noc szuka snu

światła nie gasną

tkwią w głowie

trudno dojrzeć granice

blask oślepia drąży tunele

brakuje oddechu

świt daleko

nikt nie zapłaci za nocne czuwanie

rozlane myśli zbierane

pełną wody gąbką się rozmazują

stojące w wazonie kwiaty

nie dają odpowiedzi

budzą zwątpienie

chwile ucieczki w nicość nie toną

codzienność trzyma za ręce

nie zamyka oczu

1.2024 andrew