daleko

choć dzielą nas tysiące kilometrów

i z samotnością jestem już na tyle blisko

żeby dzielić się swoimi największymi sekretami

marzeniami wątpliwościami i smutkami

przy wieczornej herbacie z cytryną i miodem

to wciąż czuję twoje stęsknione serce

które uparcie przedziera się przez wysokie drzewa

szumiące morze i gęste chmury

żeby otulić moje zmarznięte ramiona

ciepłym dotykiem bezgranicznej miłości

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (2)

  • Zenza rok temu
    Piękny wiersz. Lubisz Emily Dickinson?
  • AnTonia rok temu
    Dziękuję bardzo. Być może wstyd przyznać, ale nie poznałam twórczości. Nadrobię:)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania