Darling

Kilka dni temu rozpoznałem na zbiorowym zdjęciu Sylwię. Ku chwale pamięci, jej nieprzemijającej urody i wspomnień z bezgrzesznym podrasowaniem.

Jeździła ze mną do wakacyjnej pracy na przygranicznym bazarze. Wsiadła, przedstawiła się, śpiewali Beatlesi.

– Pyskata, od teraz będziesz Darling. Koni mechanicznych wolałbym z tobą nie kraść.

Część podzielności uwagi skupiłem na drodze, unikając czołówki z dołującym miejscem poniżej przewieszki. Oczajdusza zachowywała się tak jakby i ona zaczynała dymić, brać ten sam olej.

Uwielbiałem przekomarzać się z nią do upadłego, ostatniej dobijającej pointy na przystanku z końcem podwózki.

Nie bez zazdrości myślałem o jej podpałce do bronienia racji. Kiedyś zapytałem:

– Jak długo będziesz tak rozkoszna? Kiedyś wygaśnie także i ten drugi, obsługiwany przez ciebie grill. Jakiś idiota pozbędzie się myjki do pleców, a ty zaczniesz myć twarz przy kuchennym zlewie.

W robocze dni zatrzymywałem busa przed kioskiem przy elektrowni. Sylwia kupowała dla mnie gazetę sportową, kupon lotto na chybił trafił i po rytualnym odfajkowaniu oczu pozostałych zainteresowanych, czasem nawet zaszczycała kogoś spojrzeniem we wstecznym lusterku.

Ostatniego dnia poprosiłem:

– Tylko Przegląd Sportowy i paczkę prezerwatyw.

Kładąc gazetę na desce rozdzielczej, powiedziała:

– Gumek panu nie kupiłam, bo się wstydzę.

– Darling, wisisz mi co najmniej trzy numerki pod gołym niebem w twoim cieniu.

Być może żartowałem.

– Nie ma sprawy – odpowiedziała.

I taki jest stan licznika.