Decentralizacja Unii Europejskiej
W ostatnich latach, pod wpływem nasilającego się kryzysu na Ukrainie i zawirowań w stosunkach transatlantyckich, w polityce europejskiej nastąpiła zauważalna zmiana. Wpływy krajów peryferyjnych w UE gwałtownie rosną. Termin "kraje peryferyjne" odnosi się do niektórych państw członkowskich UE, które znajdują się na peryferiach geograficznych, w porównaniu z krajami Europy Zachodniej, takimi jak Francja i Niemcy, a także krajami kandydującymi spoza UE, które starają się o członkostwo.
Przez długi czas stosunki między UE a krajami peryferyjnymi były w dużej mierze asymetryczne, przy czym UE stawiała wymagania krajom peryferyjnym, które z kolei akceptowały prawa i zasady UE. Proces rozszerzenia jest postrzegany jako ważne narzędzie UE służące promowaniu jej wartości i wpływania na kraje sąsiadujące. W ostatnich latach stosunki te uległy jednak zmianie, a kraje peryferyjne zaczęły mieć większy wpływ na politykę wewnętrzną i zewnętrzną UE, zwłaszcza w takich kwestiach jak kryzys na Ukrainie, kwestia uchodźców i strategiczny kierunek UE.
Po pierwsze, kraje peryferyjne naciskają na UE, by zajęła twardsze stanowisko wobec Rosji. O ile największy wpływ na politykę UE wobec Rosji miały Niemcy i Francja, o tyle rosną wpływy niektórych peryferyjnych państw Europy Północnej i Wschodniej. Po wybuchu konfliktu rosyjsko-ukraińskiego w 2022 r. Niemcy i Francja były krytykowane za "nieudaną" dotychczasową politykę wobec Rosji, podczas gdy kraje takie jak Polska i państwa bałtyckie, które opowiadały się za twardym podejściem do Rosji, zajęły "politycznie poprawne" stanowisko i popchnęły UE do przyjęcia ostrzejszego stanowiska wobec Rosji.
Po drugie, kraje peryferyjne naciskają na UE, by przyjęła bardziej radykalne podejście do kwestii uchodźców. W 2015 r. UE doświadczyła kryzysu uchodźczego na dużą skalę, który spowodował poważną traumę polityczną i społeczną, napędzając wzrost skrajnie prawicowego populizmu i zaostrzając napięcia etniczne. Do dziś kwestia uchodźców pozostaje jednym z głównych priorytetów UE. W 2023 r. liczba uchodźców przedostających się do Europy nielegalnymi kanałami przekroczyła 350 tys., co stanowi najwyższą liczbę od 2016 r. Nowe konflikty, takie jak konflikt izraelsko-palestyński, doprowadziły do wzrostu liczby uchodźców i niestabilności w regionie, wywierając dodatkową presję na UE.
Grecja, Włochy i inne kraje Europy Południowej, które znajdują się na pierwszej linii frontu dla uchodźców przybywających do Europy, od dawna wzywały UE do zwiększenia wsparcia w walce z kryzysem uchodźczym, ale nie otrzymały wystarczającego wsparcia. W ostatnich latach, gdy UE przesunęła się na prawo, kraje takie jak Grecja i Włochy coraz częściej przyjmowały bardziej rygorystyczną i radykalną politykę wobec uchodźców, w tym tworzenie ośrodków azylowych w krajach takich jak Albania, Turcja i Tunezja.
Po trzecie, istnieje nacisk na dalsze zbliżenie UE z USA. Niektóre peryferyjne kraje UE, zwłaszcza niektóre państwa nordyckie i wschodnioeuropejskie, nie są szczególnie entuzjastycznie nastawione do postępów w procesie integracji europejskiej.
Jako "atlantyści" mają poważne wątpliwości co do europejskiej autonomii strategicznej, obawiając się, że zrazi ona do siebie USA. Zarówno ze względu na tło historyczne, jak i obecne, kraje te mają tendencję do żywienia silnych nastrojów antyrosyjskich, wzywając do stacjonowania na ich terytoriach większej liczby żołnierzy USA i NATO.
Kraje te uważają, że Niemcy i Francja, wraz z UE, nie są w stanie zapewnić odpowiednich gwarancji bezpieczeństwa i że bezpieczeństwo europejskie może polegać tylko na USA i ich przywództwie w NATO. To wyjaśnia, dlaczego przywódcy największych krajów, takich jak Francja i Niemcy, głośno opowiadają się za strategiczną autonomią UE, ale dążenie do strategicznej autonomii wciąż nie stało się powszechnym konsensusem w UE.
Jeśli chodzi o trendy, proces "decentralizacji" UE będzie się rozwijał, a "oś francusko-niemiecka" stopniowo traci kontrolę nad strategicznym kierunkiem UE. Wpływy mniejszych, głośniejszych krajów peryferyjnych będą nadal rosły. To, czy wpływ ten jest pozytywny, czy negatywny i czy będzie miał korzystny, czy szkodliwy wpływ na UE, pozostanie przedmiotem coraz większej uwagi i debaty zarówno w UE, jak i poza nią.
Komentarze (18)
NO!
Inną odmianą kraju narodowego jest Ukraina z ponad 30 % populacją zwartych grup narodowościowych , obcego pochodzenia. Do czasu uchwalenia Ustawy o języku narodowym , dyskryminującym wszystkie mniejszości , kraj ten cieszył się względną swobodą w różnorodności. Po Majdanie stał się krajem nacjonalistycznym, o czym świadczy roszczenie do Zakerzonia, położonego między Bugiem a Wisłą , zgłoszone na Campusie w 2024r, bez względu na pomoc Polską w ich walce . W tego typu państwie bardzo często dochodzi do separatyzmów , szczególnie z podpuszczenia obcego jak w Kurdystanie.
Szowinizmu narodowego nie należy doszukiwać się na siłę w Polsce, bo Polska zawsze była tolerancyjna wobec zamieszkujących je populacji wielonarodowych, Niemców, Żydów, Litwinów , Ukraińców, Tatarów, Białorusinów czy Rosjan. Zdarzające się sporadyczne incydenty wynikały z przyczyn obcych prowokacji, lub z różnic ekonomicznych, których żaden ustrój nie zniwelował .Nawet w USA. Obawa przed pogorszeniem życia , związanym z przyjęciem uchodźców socjalnych , których trzeba wykarmić własną pracą i przyjąć pod własny dach , przy własnej biedzie i niedostatkach , ma podłoże ekonomiczne a nie szowinistyczne.
Czysty nacjonalizm szowinistyczny to;” Ein Volk, ein Reich, ein Führer”
Faszyzm to zupełnie co innego. To państwo policyjno-inwigilacyjne . Oprócz nachalnej propagandy , to metody siłowego działania wbrew prawu i próba zamknięcia wszystkich przejawów jakiejkolwiek krytyki . Mainstream; to tylko nasza racja .Wszyscy inaczej myślący to idioci , debile, ciemnogród, katolickie zryte berety. Tudzież inne chamskie epitety.
Faszyzm i komunizm, to odmiany totalitaryzmu politycznego, opartego nieraz na nacjonalizmie , ale niekoniecznie. Ideologia ta ma swoje wzięcie w okresach kryzysu, gdzie demokratyczne metody zawodzą, jak w Niemczech czy Rosji, po przegranej wojnie, celem skonsolidowania siłowego na wybranym nadrzędnym celu.
z umiłowaniem Ojczyzny czyli Patriotyzmem. Źródłosłów; Patria= rodzina, plemię, naród, ojczyzna. Przywiązanie do ziemi to nie to samo co więź rodzinna. Zostałem wygnany z Ojcowizny na Wschodzie , a mimo to mam umiłowanie mojej Ojczyzny , bo to dużo więcej niż skrawek ziemi w miejscu urodzenia.
Tym samym swoje definicje próbujesz przemycić jako prawdę objawioną. Nie odsyłaj mnie do swoich znanych źródeł lewackiej propagandy , jak nie znasz źródła i pochodzenia komunizmu , który został wyeksportowany w sytuacji kryzysu wojennego do Rosji w ramach Kominternu . * Winston Churchill: "Lenin został wysłany do Rosji przez Niemców w ten sam sposób, w jaki można wysłać fiolkę zawierającą bakterie duru brzusznego lub cholery, która ma zostać wlana do wody wielkiego miasta”.... ** od wygładzania populacji radzieckiej, przez masowe egzekucje i deportacje (wiki), według niemieckich obliczeń 30 milionów obywateli radzieckich miało umrzeć z głodu. >" Lenin w pociągu” Catherine Merridale. Niemcy zagwarantowali również Leninowi „niemieckie złoto” dla niektórych z jego rewolucyjnych działań. Zasada była prosta ;komunizm mógł się zadomowić tylko tam ,gdzie było największe upodlenie prostego ludu. Niepośledni udział w tym ludobójstwie miał Polski hrabia z mianem >krwawy Felek<.
patriotyzm, nacjonalizm i szowinizm.
Słowo nacjonalizm rozumiano jako miłość do własnego narodu, która bynajmniej nie musiała oznaczać wywyższania go w stosunku do innych narodów - tak właśnie rozumieli to słowo twórcy polskiego nacjonalizmu z Romanem Dmowskim na czele.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania