Dla Księżniczki...

To będzie opowieść o Księżniczce Justynie

Pięknej, wyjątkowej chociaż zwyczajnej dziewczynie

Co ma kasztanowe włosy, zielone oczy

Jej szczery uśmiech jest bardzo uroczy

Mówili na nią słońce

Bo serce miała gorące

Mówili również wiosna

Była ciepła i radosna

Bardzo wrażliwa, do tego nieśmiała

Marzyła o miłości, na księcia czekała

Lecz w głębi duszy była nieszczęśliwa

Zastanawiała się nawet czy miłość jest możliwa

Wiecznie jest smutna, chce się zakochać

Nie chce już więcej płakać i szlochać

Lecz gdzieś tam w oddali pewien książe na Ciebie czeka

Może Twojej miłości się kiedyś doczeka

Marzy by go ktoś wyciągnął z samotności cienia

Nie chce już więcej bólu, smutku i cierpienia

W głębi serca o pięknej Księżniczce śni i marzy

Chciałby by uśmiech nigdy nie schodził z jej twarzy

Wierzy że on i ona to przeznaczenie

Odzywa się do niej, przerywa milczenie

"Księżniczko Ty moja, miłości ma jedyna

Piękna i cudowna jest z Ciebie dziewczyna"

Po tym wyznaniu książe całkiem stracił dla niej głowę

Aż z wrażenia odebrało księciu mowę

Jeśli tylko Księżniczka odda mu swoje piękne serce

To dostanie jego miłość i piękny pierścionek w swe ręce

Bo to jest miłość od pierwszego wejrzenia

Przytulają się czule, wymieniają spojrzenia

Książe by chciał by na wieś się wyprowadzili

Tam zawsze zgodnie i szczęśliwie żyli

By mieli dzieci, bardzo dużą rodzinę

By Księżniczka zawsze miała uśmiechniętą minę

Niech tylko wezmą ze sobą wyjątkowy ślub

To będzie prawdziwa miłość aż po sam grób

Księżniczka niech zawsze będzie szczęśliwa

Myślę że taka bajka jest w życiu możliwa

Księżniczka rozkwitnie jak najpiękniejszy kwiat

Zdobędzie życia szczyt, zdobędzie cały świat...

Opis:

Wiersz napisany jako bajka dla dziewczyny, z którą się kilka razy spotkałem. Chciała to dostała... Takie rymy częstochowskie napisane z przymróżeniem oka. Miało być pierwszy raz całkowicie pozytywnie. Miało być śmiesznie, lekko a wyszło disco polo. :)