Do chwil ostatnich

Słońce schowało się

zabrało kolor i ciepło

poszarzało

dźwięki coraz cichsze

gęsta czerń jak błoto

otacza ze wszystkich stron.

Cisza bezczasowości

gdy wpatruję się w nią

ona ślipi we mnie

podobno sztuka

ratuje przed zagładą

rozum i nauka nie potrafią.

Jeszcze śnię

o powrocie do życia i światła

traktuję inaczej historię choroby

tylko tracenie liści przez drzewo

nie wpływa na soki żywotne.

Na starość nabiera się podejrzliwości

nie chcę jej wpuścić

do ciepłego wnętrza

a nuż się zadomowi.