"Do dawnych przyjaciół"

Czy o mnie zapomnieliście, czy nadal pamiętacie,

Wiedzcie, że JA NIE ZAPOMNĘ

Czy o mnie myślicie, czy już mnie między bajki włożyliście,

Wiedzcie, że JA MYŚLĘ

Czy Wam się śnię, czy nie,

Wiedzcie, że Wasze postacie WCIĄŻ W SNACH MNIE NAWIEDZAJĄ

Czy przebaczyliście mi moje przestępstwa, czy nie,

Wiedzcie, że JA STARAM SIĘ WAM PRZEBACZAĆ

Niegdyś tak blisko, intensywnie,

Teraz mur między nami wyrósł

Wy macie nowych przyjaciół, jak mniemam,

Ja nie mam nikogo

Kiedyś tak blisko,

Dziś nieznajomi

Ilekroć wspomnę na Was spada na mnie kaskada ciepła,

By zaraz bój toczyć z kaskadą żałości

Czy nasza przyjaźń była naprawdę,

Czy to tylko fikcja i miraż?

Czy to dłużej trwać nie mogło,

Czy tak wiele nas dzieliło, a tak mało łączyć chciało?

Niechaj spadnie spoiwo z góry,

I nas złączy na nowo

Niech wyrazi to, co myślą było,

W słowo

Niechaj rozżarzony węgiel spadnie na nasze winy,

I je zniweczy

Niechaj czas w biegu swym się zatrzyma,

I choć na sekundę pozwoli trwać dawnych wypadków szczęściom

Niechaj pamięć pozwoli odżyć wspomnieniom starym,

I niech te obrazy w głąb duszy wsiąkną

Ani z serca, ani z pamięci,

Was nie wyrzucę

Przestąpmy przez tę przepaść, która dzieli nas

Na dwoje

Spotkajmy się kiedyś po drugiej stronie,

I przepijmy dawne spory

Niech wszystko wróci już

Na właściwe tory