"Do domu!"

- Dlaczego gdy pies się zgubi, tak ciężko go odnaleźć? - pomyślał Przybysz kiedy patrzył na smycz, którą trzymał w ręku.

Na jej końcu był Sierściuch - pies Przybysza i zarazem jego najlepszy przyjaciel.

Zwierzę radośnie merdało ogonem i beztrosko obniuchiwało każde miejsce na trawniku, kiedy Przybysz równie nierozważnie odlatywał myślami w nieznane zakamarki swojej głowy, zapominając o rzeczywistości.

- A gdyby tak każda osoba posiadająca takiego czworonożnego sierściucha, nauczyła go hasła : "do domu"- rozmyślał Przybysz, spacerując po osiedlowych uliczkach. - to, wtedy ten wiedziałby gdzie jest jego dom. - dokończył na głos.

W tym momencie, pies Przybysza zwolnił, stracił zainteresowanie niuchaniem i bystro spojrzał na koniec smyczy, z którego usłyszał tajemnicze hasło "dom".

- I w chwili zagubienia, łatwiej byłoby się takiemu psu odnaleźć - kontynuował swoją myśl Przybysz, po czym uśmiechnął się szeroko i bardziej przyziemnym głosem zwrócił się do psa:

- Sierściuch! Siku, kupa i idziemy do domu !

Pies jak to usłyszał, spojrzał na niego, zamerdał ogonem i wesoło zaczął buszować w krzaczkach i innych drzewkach by zrobić to co mówił Pańcio.

A kiedy już skończył, pociągnął Przybysza do domu, nie zapominając, że to cztery łapy wyprowadzają dwie, a nie odwrotnie.