Do skończenia (sestyna liryczna - fanatycy)

znów nastała godzina, kiedy biją w dzwony

uderzeniami dźwięku, przebudzając serca

na tysiącu szubienic, uniosą swe głowy

błyśnie w oczach świadomość i zaciśnie pętla

uśmiechnięty kat spyta - skazańcze czy widzisz

uwolniona zapadnia - wisielec nie krzyczy

a najbardziej się śmieje i najgłośniej krzyczy

że jeszcze jeszcze jeszcze! - ten co bije w dzwony

i kolejnego budzi co ten uśmiech widzi

że pierwsze jest ostatnim uderzeniem serca

tak rodzi się świadomość i zaciska pętla

na tysiącu szubienic składa do snu głowy

w tłumie na placu stoisz więc nie bierz do głowy

nie wsłuchuj i zapomnij co z mównicy krzyczy

póki w Tobie krąży krwi zaciśnięta pętla

dopóki nie zagrają pierdolone dzwony

ożywieniem zabiją jakgdyby bez serca

co skutkiem co przyczyną jedynie trup widzi

trup jak trup jak to człowiek często nie na widzi

lecz pod szubienicami uniesione głowy

potomnych w których biją jeszcze szczere serca

Xxxx

lecz każdy z nich łagodny i nie chętnie krzyczy

a nikt nie wini tego który rusza dzwony

i nienawidzą kata gdy zaciska się pętla

oś czasu wygięta zawraca i zapętla

obraz w obraz nakłada i dopiero widzi

że przemoc w woli tego, który rusza dzwony

od nadania życia po zawiśnięcie głowy

więc w domysłach słyszysz jak przeraźliwie krzyczy

kiedy uprowadzono jego dzwonom serca

spoważniał i sam wszedł uderzać zamiast serca

znów z każdym uderzeniem zaciska się pętla

i tak cisza się przeradza świadomość w krzyczy

gdy wewnątrz dzwonu serce które nienawidzi

uderza bólem aż mdli omamiając głowy

by z nim raz w raz uderzały sobą w dzwony

należy dbać o serca, gdy przyjdzie bić w dzwony

sznur od serca i pętla, cisza niechaj krzyczy

że nadal udaje nie widzi i nie bierze do głowy