Dojrzałe lata

Spoglądam na mury Starego Miasta.

Wystarczy przegonić cienie, a dzień

użyczy nowych kształtów, kolorów.

Już wiem, dokąd pójdziemy.

Splecione dłonie tworzą runy.

Dziwne światło przepływa i gaśnie,

może to to kolejny żart Odyna.

Przesycona nordyckim chłodem

zbliżam się do natury.

Gdy sen ma zapach iglaków,

stygną słowa, znikają obrazy.

Pragnę pozostać tam, gdzie żyję

- jeszcze nie pora.