Dokąd ty zmierzasz a razem z tobą i my

Dokąd ty zmierzasz,zmierzasz kraino ma ukochana,prowadzisz mnie za rękę,coś tam opowiadasz,ale gdzie mnie prowadzisz i co mi wciskasz,tego to już zaprawde nie wiem,gdzie sie znajde i czy już cokowielkiek,kiedykolwiek usłysze bo sam już tak naprawde nie wiem co po tobie mam sie spodziewać i co mi wystrzałowego szykujesz

Nie wiem czy ci jeszcze ufać moge i sie tobie bez reszty oddać,trwać przy tobie do końca i posługe tobie oddawać,czy aby na pewno na tym dobrze wyjdziesz i wszyscy na tym wyjdziemy,eksperyment ten przetrwamy i nie będziemy szukać nóg własnych i rąk rozerwanych na zgliszczach tego co niedawno jeszcze naszym małym rajem zwaliśmy,nikt cie nie rozpruje,nie rozszarpie i zostaniemy bez ciebie sami na innych łaske zdani,bez oparcia i opieki w tobie.

Przyszłość przed nami niejasna,na nic pewnego liczyć już nie można jeno tylko na same zaskoczenia i niespodzianki,coś na co sami zezwolimy bo sami o sobie decydować nie potrafimy i nie chcemy,oddać sie wolimy pastwie losu na łaskawość jego licząc,sami zaś jednak nie poczuwamy sie do tego by za ster chwycić i łajbe na właściwy tor ustawić,nad łajbą kontrole dawno straciliśmy i w łapska ją oddaliśmy sił nam nieznanych i niepewnych

Kochać cie jest trudno i często wystawiać uczucie to uwielbiasz na zszarganie i pogruchotanie,gwarancji nie dajesz żadnych,że nagle i niespodzianie nas na glebe nie powalisz,odbierzesz nadzieje i szanse na funkcjonowanie zwyczajne i miarododajne na łez twym padole,wydajesz sie dla nas zbyt oschła,surowa,płatać nam lubisz figle i psoty,zbyt często nas brutalnie o ziemie rzucasz i masz nas za pasierbów jakichś,bękartów a nie za dzieci twe prawowite,czymżesz ty tak naprawde jesteś i co sie za tą osłonką prawdziwego kryje,czy aby na pewno ty jaką sobie wyobrażamy i taką ciebie chcemy a może coś zupełnie innego i nam całkowicie obcego jak nie wrogiego.