Dom 👤

Miałem dom, tam w dole rzeki.

Stał nad zatoką.

Piękny był w nim

Ona, zapatrzona w wody bieg.

Nie pytałem, co widziała, by

tajemnicę uszanować.

Spragniony, spiesznie

wracałem.

Jak dobrze, że jesteś,

słyszałem.

Serce mi grało,

ciało płonęlo,

żyć mi się chciało.

Noc zapadła za dnia któregoś,

zabrała wszystko, co miałem.

Sam zostałem.

Rzeka szczerniala, toczy

swe wody ospale, mijając

dom z oddali.

Zbutwiały i zapyziały,

ku ziemi się chyli.

W samotności trwa,

jak życiem sterany czlowiek.

Podparty kosturem,

patrzę z daleka .

Nie mam odwagi, aby

dłoń na progu polożyć.

Serce zaś szepcze,

jak dobrze, że jesteś.👤

Komentarze (1)

najmniejsza 5 miesięcy temu

Wow :-) pięknie
Dom jest tam gdzie serce a ,,gdzie skarb twój tam i serce Twoje""
Pamiętam jednego takiego Marka ale on dom miał w górze ,to ja miałam dom w dole rzeki ,jeśli w dół schodził to tylko wtedy gdy grał w nogę na boisku a ja wtedy rzucałam mu cukierki ,za każdą jedną zdobytą bramkę.:-) taki rodzaj motywacji:-)))

najmniejsza 5 miesięcy temu
Wow :-) pięknie
Dom jest tam gdzie serce a ,,gdzie skarb twój tam i serce Twoje""
Pamiętam jednego takiego Marka ale on dom miał w górze ,to ja miałam dom w dole rzeki ,jeśli w dół schodził to tylko wtedy gdy grał w nogę na boisku a ja wtedy rzucałam mu cukierki ,za każdą jedną zdobytą bramkę.:-) taki rodzaj motywacji:-)))

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania